“ ၿပိဳမွာေလလား ၀ႆန္ေရ ”

၀ႆန္ ၀ါဆို .....
ၿပိဳေနတဲ့ ..  မိုးေပါက္ေတြၾကား …                    
ထားခဲ့တဲ့ ကတိ ..  ၿငိခဲ့တဲ့ ေမတၱာ …
သိပ္ခ်စ္မွာလို႔ ..  ယံုခဲ့ပါတယ္ေမာင္ …..

မိႈင္းၫို႔ ရီေမွာင္ ..
ေတာင္ဆီက မိုးစက္နဲ႔ … လွ်ပ္ျပက္တဲ့.. အခ်ိန္မ်ား...
ေမာင္ထားသြားမွာ.. မဟုတ္ဘူးလို႔.. ဆုိဖူးတဲ့ သစၥာ...
ရင္မွာ.. တကယ္မွတ္...သိပ္ခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့..ငါ...
ေမာင္ျမင္သာလွ်င္ ..  ဟားတိုက္ ရယ္မလား …
ငါ … ေတြးမထားပါဘူးေမာင္ …..

ရာဇ၀င္မွာ ..  စာတင္မဲ့အလြမ္း…
ရင္ခတ္ပန္း တို႔ ..  ပြင့္တဲ့ အခ်ိန္ …
တစ္ခန္းရပ္အိမ္မက္ ..  ႏွိပ္စက္ခဲ့ ႏွလံုးသား …
အမုန္းတရားမ်ားရဲ႕ဒဏ္ ..  မခံစားရတာ ကံေကာင္း …
ငါ.. ျပန္ေျပာင္းလုိ႔ ..  မွတ္ယူပါ့မယ္ ေမာင္ …..

ၾကည့္လွ်င္ မ႐ိုင္း ..  ႐ွစ္ခြင္တိုင္းမွာ …
အံု႔မိႈင္းမႈံေ၀ ..  ေမာင္ေမ့ေနရဲ႕ …
ခ်န္ရက္ခဲ့လဲ ..  မေနရဲတဲ့ …
အသည္းငယ္သူ .. ေဆြးပူေနလဲ …
လူမသိခင္ .. မခ်ိရင္မွ …
ေသာကေတြေ၀ ..  မ်က္ရည္ ေၾကြလဲ …
ငါ .. တစ္ေယာက္ထဲရယ္ပါ ေမာင္ …..

ဘယ္လိုပင္ ျဖစ္ပါေစ .. သိပ္ခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့ ငါ …
မိုးဆိုရင္ ၿခိမ္းလဲဲၿခိမ္း ..  ႐ြာလဲ႐ြာမွ…
ႀကိဳက္တတ္ခဲ့တာ ..  အမွန္ေပမဲ့ ...
အခုေတာ့ …
အေနာက္ေတာင္ဆီမွာ …
မိုးေတြ …    ၫို႔ေနခဲ့ပါၿပီ ေမာင္ ……  ။

ထာ၀ရ.. “ေဆာင္းသစၥာ”