ေလွ်ာက္ၿမဲ "လမ္း" ႏွင့္ ၾကားၿမဲ "သံစဥ္"

" ၀ါး း း း း း း း "
" ေလာကေရ .... ငါလာၿပီေဟ့ .... "
အမိ၀မ္းက...  ကၽြတ္ကၽြတ္ခ်င္း ....
ေမြးကင္းစ... ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕...
ေလာကႀကီးကို ...   "စိမ္ေခၚသံ"  ....   ၾကားေနက် သံစဥ္ပါပဲ.... ။

အာ႐ုဏ္ မိုးေသာက္... အလင္းေရာက္တဲ့ အခါ....
ရင္ဆိုင္ကာ... ႐ုန္းကန္.... အားမာန္ေတြအျပည့္နဲ႔ ....
ဆည္းစ်ာခ်ိန္ေရာက္... ေန ေပ်ာက္တဲ့အခါ....
ပိုင္ႏိုင္တာ အားလံုး ... သံုးသပ္ကာ ေက်နပ္.... ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕ ရလဒ္ေတြေလ.....။

ပညာ ဥစၥာ.. ႐ွာကာသိုမွီး...
၀မ္းမီး ေတြကို... ၿငိမ္းေစရင္း...
ေန႔ကို လစား... ကုန္သြား မသိ...
ဇရာေရာက္တဲ့... အထိတိုင္...
ဘ၀ဇာတ္ခံု... အဖံုဖံုမွာ....    ျပသ ပါ၀င္ .. စံုလင္တဲ့ ...  ဇာတ္႐ုပ္ေတြ အျဖစ္နဲ႔ေပါ့....။

ဘ၀တစ္သက္... စြဲမက္စြာ... ေဖြ႐ွာၾကတာက....
စိန္ေ႐ႊရတနာ... ေငြ အသျပာလား...
ဇနီးမယား... သမီး သား လား...
သေဗၺ သတၱာ... ကမၼသကာ... ဘာ၀နာ လား....
သတိ သမၸဇဥ္... ဥာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္လို႔.... ဆင္ျခင္သံုးသပ္.... ရတတ္ေစေရာ့။

တစ္ခုေသာခရီး ... စၿပီးတဲ့ အခါ ...
ေျခတစ္လွမ္းစာ... ေလွ်ာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း  ....
သြားရမဲ့ ခရီး... ပိုနီးလာတယ္လို႔ ....
ေက်နပ္ေနတာ... အမွန္ျဖစ္ေပမဲ့လည္း.....   "မရဏခရီး" ေတာ့ ...  မပါဘူးေပါ့ေလ....။

" ဟီး း း း း း း း "
" ေလာကေရ ... သူေတာ့ သြားၿပီ .... "
၀ိုင္း၀န္းပို႔ေသာ္ ... ဟစ္ေအာ္ငိုေၾကြး ....
ရင္ဆို႔ေတးႏွင့္ ...  သခါၤရေဘးက ....
ကိုယ့္အလွည့္ ... မေရာက္ေသးလို႔ .....   ငိုေပးႏုိင္ၾကေသးတယ္  ....
ေလာကႀကီးကို ... "ႏႈတ္ဆက္သံ" .... ၾကားေနက် သံစဥ္ပါပဲ…......။

(ျဖစ္မယ္ဆိုလွ်င္... မႀကံဳခ်င္ဘု... မဟူႀကီးငယ္.. ေ႐ွာင္ဖယ္မရ.. အနိစၥ .....)

ထာ၀ရ "ေႏြဦးေမ"